Deze website handelt vooral over stengel- of stambotrytis. Nochtans kan ook bladbotrytis soms een groot probleem zijn en dit om volgende redenen:
- Botrytis op het blad sporuleert zeer sterk, waardoor de infectiedruk aanzienlijk stijgt en het aantal nieuwe stengelinfecties snel zal toenemen.
- Indien het blad waarop Botrytis aanwezig is vrij lang aan de plant blijft, zal Botrytis via de bladnerven en de bladsteel doorgroeien naar de stam, met gevaar voor afsterving van de volledige plant.
Hoe ontstaat bladbotrytis?
Bladbotrytis dringt altijd via dood weefsel, de zogenaamde bladrandjes, de plant binnen en groeit dan eerst langs de nerven verder alvorens de rest van het blad te koloniseren.
bladrand zonder Botrytis beginnende bladbotrytis (boven) met ook Penicilliumkolonies
infecties van bladbotrytis
Indien bladbotrytis voldoende lang aanwezig blijft, leidt dit tot stengelbotrytis.
infecties van bladbotrytis die leiden tot stengelbotrytis
Meestal groeien bladrandjes niet uit tot bladbotrytis. In een tomatenserre zal dood weefsel vooral door Penicillium worden gekoloniseerd. Dit is een schimmel die in de tomatenteelt algemeen voorkomt, maar geen schade veroorzaakt. Als afgestorven bladweefsel volledig door Penicillium wordt ingenomen, zal het daarna niet meer door Botrytis worden geïnfecteerd.
Hoe bladbotrytis herkennen en onderscheiden van Penicillium?
infecties van Penicillium
Infecties van Penicillium zijn te herkennen aan de grijsgroene kleur. Aantastingen van Botrytis zijn eerder grijsbruin tot grijs. Penicillium die al vrij oud is, wordt wel donkerder en is daarom in een later stadium iets moeilijker te onderscheiden van een sporulerende Botrytisinfectie. Oudere Botrytisinfecties zullen echter altijd uitbreiden naar het levende weefsel, terwijl Penicillium dit nooit doet en enkel dood weefsel kan koloniseren. Hierdoor is de overgang van dood naar levend weefsel bij een door Penicillium aangetaste bladrand steeds duidelijk afgelijnd.
